یک خانم 60 ساله ای که در کابل زندگی میکند در ماه مارچ 2020 با داشتن تب و لرز متداوم به مدت 5 روز به بخش عاجل شفاخانه مراجعه میکند. نظر به گفته خودش، آب ریزش بینی، گلودرد، و یا از دست دادن حس بویایی (Asomia) را تجربه نکرده و هیچگونه عرض موضعی عصبی نیز نزد مریض دیده نشده، هیچگونه عرض اطراحی ندارد.

چهار روز قبل مریض بدلیل شاکی بودن از پیشرفت خستگی و درد عضلانی اش و همچنان تب لرز خود به یک درمانگاه رفته بود. نتیجه تست اش برای آنفولانزا نیز منفی بود. در خانه از اسیتامینوفن و آرامبخش استفاده کرده بود ولی در جریان دو روز گذشته نفس تنگی به همراه سرفه خشک، دلبدی بدون استفراغ و همچنان اسهال آبکی نزد اش پیشرفت کرده بود.

بیمار با هیچگونه فرد مبلا با بیماری در تماس نبوده ولی در حدود یک ماه قبل به ایالات متحده آمریکا سفر داشته و همچنان در حدود یک هفته قبل از ارائه کیس اش از ویستچستر کونتی دیدن نموده بود. در آن زمان گزارش داده شده بود که در ویستچستر کونتی بیماری ویروس کرونا (Covid-19) شیوع پیدا کرده بود.

وی بعد ازینکه در بخش عاجل معاینه گردید در شفاخانه بستر شد.