عضلۀ Pectoralis Major M

عضله ای است سه گوش و ضخیم که دارای دو مبدأ اصلی کلاویکولار و استرنو کوستال است. مبدأ آن، به ترتیب از نیمۀ داخلی سطح قدامی کلاویکل، از نیمۀ عرضی سطح قدامی استرنوم (تا محاذات ششمین یا هفتمین غضروف)، از غضروف های تمام ضلع های حقیقی (گاهی ممکن است به اولین یا هفتمین یا به هیچ کدام از آنها اتصالی نداشته باشد) و از نیام عضلۀ مایل خارجی شکم است. عضلۀ پکتورالیس ماژور توسط یک وتر به پهنای پنج سانتی متر به لبۀ خارجی ناودان اینترتوبرکولر استخوان بازو می چسبد. این وتر شامل یک ورقۀ قدامی و یک ورقۀ خلفی است، ورقۀ قدامی ضخیم تر از ورقۀ خلفی است، الیاف کلاویکولار هم در آن شرکت می کنند و ممکن است تا اتصالات دلتوئید امتداد یابد. اتصالات ورقۀ خلفی به استخوان بازو، بالاتر از ورقۀ قدامی امتداد می یابد و یک استطاله از خود خارج می کند که پس از پوشاندن ناودان اینترتوبرکولر (ناودان دوسری) با کپسول مفصل شانه مخلوط می شود. عضلات پکتورالیس ماژور و دلتوئید توسط شیاری به نام ناودان دلتوپکتورال از هم مجزا می شوند. این دو عضله در بالا از هم فاصله گرفته و همراه استخوان کلاویکل، مثلث کلاویپکتورال یا حفرۀ اینفراکلاویکولار را ایجاد می کنند. از درون حفرۀ اینفراکلاویکولار، ورید سفالیک و شاخۀ دلتوئید (از شاخه های شریان توراکوکلاوین) عبور می کنند. کنار تحتانی پکتورالیس ماژور، چین قدامی آگزیلا را می سازد.
خون رسانی Blood Suppiy: شاخه های پکتورال و دلتوئید شریان توراکوکلاوین و شریان های توراسیک فوقانی و خارجی.
عصب Nerve Suppiy عصب های پکتورال خارجی و داخلی. الیاف کلاویکولار از C5 و C6 و الیاف استرنو کوستال (جناغی ـ دنده ای) از C6 و C7 و C8 و T1 عصب می گیرند.